چه موقع اولین انسان منظومه شمسی را ترک خواهد کرد؟
تاریخ انتشار: ۳۱ تیر ۱۳۹۶ | کد خبر: ۱۴۱۱۳۰۴۲
به گزارش گروه وبگردی باشگاه خبرنگاران جوان؛ به نقل از ScienceAlert، از زمانی که محققان دریافتند این ستاره دارای سیاره‌ای قابل سکونتی است، شور و شوق بیشتری دارند تا ایده سفر میان ستاره‌ای را میسر سازند.
پروکسیما قنطورس به معنی «نزدیک» ستاره کوتوله قرمز با فاصله 4/2 سال نوری و نزدیک‌ترین ستاره به زمین پس از خورشید است.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
پروکسیما قنطورس جزئی از سامانه ستاره‌ای آلفا قنطورس به‌شمار می‌آید و نزدیک‌ترین ستاره به خورشید ما است.
گیلیام انگلادا-اسکود، سرپرست تیم پژوهشی که این سیاره را کشف کردند، می‌گوید: «این امر بسیار امیدوارکننده است. حالا که می‌دانیم این سیاره وجود دارد، می‌توانیم بیشتر خلاق باشیم. بهترین راه‌حل را پیدا کنیم؛ جست‌وجوگرهای بین ستاره‌ای به فضا بفرستیم یا فضاپیمای ویژه‌ای برای رصد این سیاره طراحی کنیم».
با این حال فاصله 4/2 سال نوری که بین سیاره ما و پروکسیما قنطورس وجود دارد، برای جست‌وجوگران فضایی مسافت بسیار زیادی محسوب می‌شود. بنابراین اولین سوال که پیش می‌آید این است که دقیقا چقدر طول خواهد کشید تا اولین انسان منظومه شمسی را ترک کند؟
اینطور که به نظر می‌رسد، این سفر به این زودی‌ها رخ نمی‌دهد. در یک نظرسنجی عمومی، 35 درصد از افراد به گزینه 2100 سال یا بیشتر رای دادند.
چارلز هورن باستل، یکی از رای دهندگان، توضیح داد: «انتظار می‌رود اکتشافات انسان در مریخ تا سال 2025 الی 2030 طول بکشد، بنابراین منطقی است که فکر کنیم بشر تا پایان قرن موفق نخواهد شد به مدارهای نپتون و پلوتو برسد».
اما برخی از علاقه‌مندان به فضا، نسبت به فرصت سفر میان ستاره‌ها خوشبین هستند و معتقدند که اگر حداکثر تلاشمان را به کار بگیریم می‌توانیم احتیاجات سفر به ستاره پروکسیما قنطورس را تا سال 2100 مهیا کنیم.
برخی دیگر مانند مارکوس یانگ، محققی در آزمایشگاه تحقیقاتی نیروی هوایی آمریکا، دیدگاه واقع‌بینانه‌تری دارند. در سال 2008 در یک کنفرانس اعلام کرد که تیم تحقیقاتی وی هیچ گزینه مناسبی برای سفر میان ستاره‌ای پیدا نکرده است.
یانگ گفت: «ایده‌ها و طرح‌های زیادی وجود دارد که شاید در ابتدا فکر کنید کار می‌کنند اما پس از مقداری تحقیق و بررسی درمی‌یابید که هیچ کدام امکان پذیر نیستند».
اما یانگ تاکید کرد که دانشمندان باید به مطالعه و بررسی مشکلات که مانع از به حقیقت پیوستن سفرهای میان ستاره‌ای می‌شود، ادامه دهند.
در حال حاضر، چند راه حل برای ترک منظومه شمسی وجود دارد، از جمله راکت‌های همجوشی که حتی ناسا هم آنها را خریداری کرده است. هرچند تابش اشعه‌های مضر این روش برای حمل انسان بیش از اندازه سمی است.
منبع:آنا
انتهای پیام/
اولین انسان منظومه شمسی را چه موقع ترک خواهد کرد؟منبع: باشگاه خبرنگاران
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.yjc.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «باشگاه خبرنگاران» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۱۴۱۱۳۰۴۲ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
حقایق پنهان درباره ماه
ماه یکی از سیاره‌های نزدیک به کره زمین می‌باشد که این کره دارای قطر حدودی ۳۵۰۰ کیلومتری می‌باشد و شب‌ها با انعکاس نور خورشید به سطح کره زمین، منجر به روشنایی این کره می‌شود. با این حال کره ماه دارای حقایق پنهان و بسیار جالبی است که بی شک شاید هر یک از ما اطلاعات کافی و زیادی نسبت به این کره نداشته باشیم.
ماه بوی باروت می‌دهد
به گفته فضانوردان آپولو ۱۱، ماه بویی دارد که به لباس‌های فضایی، تجهیزات و نمونه‌های جمع‌آوری‌شان چسبیده بود و وقتی یکی از اینها در محیط قرار می‌گرفت دوباره بوی ماه قابل تشخیص بود. فضانوردان این فضاپیما اولین کسانی بودند که پا روی کره ماه گذاشتند. آنها این بو را فلزی توصیف کردند، چیزی شبیه بوی باروت سوخته یا بوی هوا پس از خاموش‌شدن ترقه. به احتمال زیاد منشأ این بو یک واکنش شیمیایی بین ماده‌ای در غبار ماه و اکسیژن موجود در هواست. البته نمونه‌های ماه روی زمین بو ندارند و پژوهشگران می‌گویند این باید به دلیل یک واکنش موقت باشد.
ماه هم «ماه‌لرزه» دارد
همان‌طور که مناطقی از سیاره ما با زلزله تکان می‌خورند، ماه‌لرزه‌هایی هم اتفاق می‌افتد. البته مدت آنها طولانی‌تر و شدت آنها ضعیف‌تر از زلزله‌های روی زمین است. دانشمندان می‌گویند این لرزش‌ها می‌تواند دلایل مختلفی مانند برخورد شهاب‌سنگ‌ها، تغییرات دما، گرانش زمین و ... داشته باشد. آنها ماه‌لرزه‌ها را در چهار طبقه دسته‌بندی کرده‌اند: عمیق، حرارتی، شهابی و سطحی. لرزه‌های حرارتی معمول‌ترین لرزه‌ها هستند و شدت زیادی ندارند. لرزه‌های حرارتی به دلیل اختلاف دمای شب و روز ایجاد می‌شود، لرزه‌های شهابی هم به دلیل برخورد شهاب‌سنگ‌ها اتفاق می‌افتد. اما لرزه‌های شدید و طولانی زیر سر لرزه‌های سطحی ماه هستند.
محصول یک برخورد غول‌پیکر است
نظرات مختلفی درباره شکل تولد ماه وجود دارد، اما پذیرفته‌ترین توضیح درباره چگونگی شکل‌گیری ماه، نظریه برخورد بزرگ نامیده می‌شود. طبق این نظریه سیاره‌ای به اندازه مریخ با زمین اولیه برخورد کرده و ابری از این برخورد تشکیل می‌دهد که در نهایت بعد از چندین میلیون سال به ماه تبدیل می‌شود. به گفته موزه تاریخ طبیعی لندن شواهدی از این برخورد را می‌توان در نمونه‌های گرفته‌شده از ماه در ماموریت‌های آپولو پیدا کرد. این یافته‌ها نشان می‌دهد ترکیب ماه شباهت‌ها و تفاوت‌هایی با ترکیب زمین‌شناسی زمین دارد که این به دلیل همان برخورد و جداشدن بخشی از زمین قدیمی است.
ما همیشه یک طرف ماه را می‌بینیم
شاید برایتان عجیب باشد ولی ما فقط یک طرف ماه را می‌بینیم، زیرا ماه دقیقا با همان سرعتی که به دور خود می‌چرخد به دور زمین هم می‌چرخد و این‌طوری ما فقط یک طرف آن را می‌بینیم. از همین‌جا اصطلاح «نیمه تاریک ماه» گرفته شده که در واقع درست نیست، زیرا سمت دور ماه همان مقدار نور خورشید را دریافت می‌کند که قسمت نزدیک و سمت زمینِ آن دریافت می‌کند. ماه به طور دایم رو به سطح زمین است. به این معنی که یک روز کامل ماه (مدت زمانی که طول می‌کشد تا ماه یک بار به دور خودش بچرخد) حدود ۴ دقیقه است؛ بنابراین اگر ماه اصلا نمی‌چرخید می‌توانستیم طرف‌های دیگر ماه را ببینیم.
منبع: روزنامه خراسان
باشگاه خبرنگاران جوان وبگردی خواندنی‌ها
مدیررسانهای پرسپولیس: سپاهان به جای شکایت بیجا، عذرخواهی کند